Zastanawiasz się nad powiększaniem ust kwasem hialuronowym?

Badanie dotyczące właściwości i reakcji na wypełniacze tkanek miękkich ust. Okazuje się, że kwas hialuronowy jest odpowiednim narzędziem do powiększania ust i redukcji zmarszczek, ale zabieg bezwzględnie musi być przeprowadzony przez specjalistę.

Zabieg powiększenia ust można wykonać chirurgicznie lub za pomocą mniej inwazyjnego sposobu, tj. iniekcji materiału wypełniającego. Korekcja ta powoduje zwiększenie wielkości ust, poprawę ich symetrii, ujędrnienia, nawilżenia oraz zredukowanie zmarszczek.

Zdaniem naukowców “pacjenci poddają się zabiegowi z różnych powodów, zarówno medycznych (asymetria twarzy po urazie, porażenia nerwów lub chorobach nowotworowych), jak i estetycznych – chęć powiększenia objętości ust (poprawa ich kształtu), zredukowanie atrofii (ze względu na starzenie lub geny), lub podkreślenie czerwieni wargowej (zredukowanej paleniem lub nawykiem przygryzania warg w stresie). Ostrzykiwanie obszaru okołoustnego wypełniaczami wykonywane jest najczęściej w oparciu o doświadczenie i  metodę palpacyjną, bez znajomości dokładnego, ostatecznego ułożenia wstrzykiwanego materiału w warunkach in vivo. Dlatego istotne jest, aby zabieg był wykonywany przez lekarza specjalistę, który ma doświadczenie i najlepiej zna anatomię struktury podskórnej. Usta są dobrze ukrwione i tym samym są szczególnie podatne na krwiaki i urazy”.

Badania histologiczne i obrazowe dotyczące anatomii ust i okolicy okołoustnej

Okolica okołoustna – podobnie jak skóra w każdym innym miejscu – składa się z naskórka, skóry właściwej i tkanki podskórnej. Zawiera mieszki włosowe oraz gruczoły potowe i jest oddzielona od tkanki podskórnej tkanką łączną i mięśniami. Po wewnętrznej stronie ust znajduje się śluzówka z wieloma drobnymi gruczołami ślinowymi zwanymi gruczołami wargowymi. Czerwony kolor ust wynika z prześwitywania naczyń krwionośnych występujących w brodawkach łącznotkankowych. Zawierają one mnóstwo naczyń włosowatych i czuciowych zakończeń nerwowych, które sprawiają, że wargi są bardzo dobrze unaczynione, jak również bardzo wrażliwe. Krawędź czerwieni wargowej nie posiada gruczołów potowych i mieszków włosowych. Mięśniowa struktura wargi i okolicy okołoustnej składa się z mięśnia otoczenia szpary ust (z ang. OOM – orbicularis oris muscle), który jest podzielony na dwie części: część powierzchowną i głęboką, która z kolei składa się na część brzeżną (pars marginalis) i część boczną (pars peripheralis).

W okolicy okołoustnej znajdują się nie tylko liczne naczynia limfatyczne i krwionośne ale również mięśnie mimiczne. Te włókna mięśni mimicznych przeplatają się tworząc zawieszenie dla dolnej i górnej wargi. Trójwymiarowe badanie mięśni warg wykonane przez Olszewskiego za pomocą rezonansu magnetycznego w 2009 roku wykazało istnienie, różnych struktur, takich jak tkanka tłuszczowa, włókna mięśniowe, naczynia krwionośne, nerwy i struktury gruczołowe. Autorzy opisali również nową, nieinwazyjną metodę in vivo segmentacji i cyfrowej odbudowy mięśni twarzy oraz przedstawili kierunek przebiegania włókien i struktur mięśniowych. Inny naukowiec – Mooney – przedstawił sposób, w jaki można wykonać trójwymiarową rekonstrukcję mięśnia OOM.

McAlister i jego zespół zbadali różnice w grubości mięśni dźwigacza wargi u 54 badanych i pokazali również lepszą technikę obrazowania ultrasonograficznego mięśni dźwigacza wargi. Okazało się, że kobiety miały wyższą linię uśmiechu i grubsze mięśnie jarzmowe niż mężczyźni. W tym badaniu nie poruszono kwestii OOM. Kolejne badania przeprowadzone przez Briedis i Jackson wykazały, że OOM łączy się z mięśniem policzkowym i mięśniami powierzchownymi twarzy.

Ogólnie rzecz biorąc, badania te wskazują, osobnicze zmienności w anatomii okołoustnej, które muszą być brane pod uwagę w przypadku interwencji medycznej. Ponadto ukrwienie warg i regionu okołoustnego jest bardzo silne, a tym samym może prowadzić do dużych krwiaków podczas ostrzykiwania tego obszaru, co wykazano w badaniu anatomicznym oraz przedstawiono w książce „Surgical Anatomy of the Face”.

Wypełniacze ust – metody iniekcji i działania niepożądane

Istnieją różne techniki powiększania tkanek, jak np. iniekcje typu depot (zastrzyk powiększający głębokie tkanki w miejscu wstrzyknięcia), iniekcje typu tunel (poprzez utworzenie struktury linearnej, technika poziomego wypełniania) i typu „stamp”( głęboka iniekcja depozytu, technika pionowych depozytów wypełniacza). Celem każdego z nich jest osiągnięcie jak najlepszych wyników w obrębie wypełnienia i redukcji zmarszczek z jednoczesnym zachowaniem naturalnego wyglądu.

Obecnie na rynku pojawiło się wiele rodzajów materiałów wypełniających, które różnią się długością łańcucha molekularnego, stopniem nawilżenia oraz czasem degradacji.

W ostatnich badaniach in vitro / ex vivo, Eversole i jego zespół opisał reakcje na wypełniacze tkanek miękkich ust. Twierdzą oni, że te reakcje są rzadkie a ogólna liczba przypadków, u których wystąpiły komplikacje jest nieznana. Naukowcy jednak twierdzą, iż nadal nie wynaleziono idealnego wypełniacza, który nie powodowałby żadnych działań niepożądanych. Podkreślają również, że wielkie znaczenie ma gruntowna znajomość anatomii.

Do 2012 roku przeprowadzono jedynie jedno długoterminowe badanie prospektywne, w którym sprawdzono wyniki po wstrzyknięciu nowego wypełniacza kwasu hialuronowego (HA), Juvéderm® Volbella™ (Allergan, Inc., Irvine, Kalifornia, USA) do stosowania w obszarze okołoustnym. Wypełniacz ten był dobrze tolerowany przez pacjentów, dając efekt wygładzenia i zwiększenia objętości ust, który utrzymywał się do roku czasu.

W metaanalizie z 2013 roku, Cohen i jego zespół dokonał oceny 53 publikacji, dotyczących stosowania HA w celu estetycznego powiększania tkanek miękkich na gładziźnie, ustach i dłoniach. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi w różnych obszarach anatomicznych był ból, zasinienie, obrzęk i zaczerwienienie. Rzadko występowały poważne działania niepożądane (osiem komplikacji u ośmiu pacjentów na 4605 pacjentów w całości), kilka było niezwiązanych z zabiegiem (siedem przypadków) lub prawdopodobnie niezwiązanych z zabiegiem (jeden przypadek). Cohen zaobserwował większą skuteczność i bezpieczeństwo małych i dużych cząstek żelu HA w obrębie fałdów nosowo-wargowych. Wstępne raporty w innych regionach anatomicznych również sugerują skuteczność wypełniacza bez większych komplikacji.

W najnowszym badaniu, przeprowadzonym w 2014 roku przez Julię Vent i jej zespół, skupiono się na określeniu dokładnego położenia HA w ustach i okolicy okołoustnej od razu po zabiegu oraz 18 dni później. Naukowcy monitorowali ewentualne komplikacje. W badaniu uczestniczyło dziewięć pacjentek. Wszystkie z nich otrzymały zastrzyk z kwasem hialuronowym w okolicę okołoustną. Rejestrowano nazwę produktu, jego ilość, lokalizacje, jak również zastosowaną technikę iniekcji. Po zabiegu u pacjentów pojawiły się drobne siniaki, które ustąpiły w ciągu 7 do 9 dni. W 18 dniu nie zauważono żadnych krwiaków. Wstrzyknięty materiał rozprowadził się równomiernie w tkance. Nie doszło również do zatoru lub zakrzepu. Jednakże wstrzyknięty wypełniacz znajdował się blisko (do 1 mm) od ważnych struktur, takich jak naczynia krwionośne. Zmarszczki wargowe zostały zredukowane, a powierzchnia warg stała się gładsza i bardziej wyrównana.

W badaniu wykorzystanow wypełniacze: Juvéderm® Ultra i Ultra Smile® III® (Allergan, Inc.), oraz Juvéderm® Hydrate®.

“Okazuje się więc, iż kwas hialuronowy jest odpowiednim narzędziem do powiększania ust i redukcji zmarszczek. Najczęstsze powikłania po zabiegu wykonanym w regionie okołoustnym to siniaki i niewielki ból w miejscu powiększenia. Jednak pacjenci powinni zdawać sobie sprawę z tego, iż korekta ta może spowodować poważniejsze powikłania (np. krwiaki lub/i powikłania zakrzepowo-zatorowe). Należy również mieć na uwadze to, iż zabieg wykonywany jest w obrębie ważnych struktur anatomicznych (jak mięsień okrężny ust, naczynia krwionośne i nerwy), co zwiększa ryzyko komplikacji. Ponadto, lekarze powinni dysponować hialuronidazą celu umożliwienia natychmiastowego rozpuszczenia wypełniacza, gdy pojawią się problemy w trakcie zabiegu. Korzystne byłoby również zlokalizowanie kluczowych struktur i określenie położenia wypełniacza po wstrzyknięciu przez kontrolę ultrasonograficzną, w celu uniknięcia poważnych powikłań, w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do pozycji HA w tkance” podsumowują autorzy badania.

Bezwzględnie, decydując się na zabieg powiększania ust udaj się do specjalisty (rozpocznij przeszukiwanie naszej bazy lekarzy).

Dlaczego to jest tak istotne?

1. Należy rozsądnie rozprowadzić i dozować preparat w obszar skóry, poddany zabiegowi.
2. Zachować szczególną ostrożność w miejscach, w których przechodzą sploty naczyń krwionośnych bądź nerwów. Nie wolno preparatu aplikować bezpośrednio do naczyń krwionośnych. Jeżeli wyrób przypadkowo dostanie się do naczyń krwionośnych, może doprowadzić do niedrożności naczyń, niedokrwienia, bądź w skrajnych przypadkach doprowadzić do ich martwicy.
3. Iniekcje wiążą się z wysokim ryzykiem zakażenia. Należy przestrzegać wszystkich zasad bezpieczeństwa, higieny i aseptyki podczas zabiegu.

Źródło: Informacje prasowe, Dove Press „Open access to scientific and medical research”, 20 Czerwiec 2014r.

Opracowała: Agnieszka Wyrozumska