Plastyka ud u pacjentów po operacyjnym leczeniu zmniejszenia masy ciała – wynik badań

Badanie donosi, iż lifting uda, wykonywany w ramach modelowania ciała u pacjentów po znacznej utracie wagi, niesie ze sobą częste lecz niewielkie ryzyko powikłań. Korekcja kształtu bioder polega na redukcji nadmiaru skóry i tkanki tłuszczowej.

Badanie zamieszczone w styczniowym numerze czasopisma Plastic and Reconstructive Surgery® donosi, że chirurgiczna korekcja nadmiaru powłok przyśrodkowej części uda (lifting uda), wykonywany w ramach modelowania ciała u pacjentów po znacznej utracie wagi, niesie ze sobą częste lecz niewielkie ryzyko powikłań.

Dr Jeffreya Adam Gusenoff, członek ASPS wraz z zespołem naukowców z University of Pittsburgh twierdzi, iż powikłania gojenia się ran po zabiegu plastyki występują często, ale w większości są niewielkie i można je leczyć bez ponownej operacji. Jest to pierwsze szczegółowe badanie, analizujące powikłania po zabiegu liftingu uda, wykonywanego w ramach chirurgii modelującej ciało po operacji bariatrycznej (zmniejszającej masę ciała).

W badaniu tym dr Gusenoff i jego zespół przeanalizowali swoje doświadczenia związane z liftingiem ud u 106 pacjentów po dużej utracie masy ciała, głównie po operacji bariatrycznej. W doświadczeniu wzięło udział: 90 kobiet i 16 mężczyzn. Średnia wieku wynosiła 45 lat. Większość pacjentów z otyłością ciężką, którzy zostali poddani operacji bariatrycznej posiadała obwisłe fałdy skóry na udzie i w innych miejscach ciała.

Ogółem, 68 procent pacjentów doświadczyło różnego rodzaju powikłań po zabiegu liftingu ud. Częstość powikłań była uzależniona od rozległości zabiegu – od 43 procent dla pacjentów przechodzących najmniej rozległą „poziomą plastyką ud”, do 64 procent u pacjentów przechodzących „plastykę z krótkimi bliznami”, do 74 procent z najbardziej rozległym „całkowitym liftingiem ud”.

Jednak choć powikłania były częste, zwykle nie były poważne. Najczęściej występował problem z gojeniem się ran: problemy z zamknięciem rany (rozejściem brzegów rany) i nagromadzeniem płynu surowiczego (seroma). Większość tych powikłań opanowano bez dalszych operacji.

U sześciu procent pacjentów wystąpiły komplikacje wymagające dodatkowych operacji. 14 procent badanych poddało się dalszym operacjom w celu poprawy efektów kosmetycznych.

22 procent pacjentów zaobserwowało obrzęk nogi (większość z nich przeszła najbardziej rozległy lifting uda). U wszystkich tych pacjentów, z wyjątkiem dwóch osób, obrzęk ustąpił w ciągu roku po zabiegu.

Lekarze zauważyli, iż obrzęki występowały głównie u pacjentów poddawanych całkowitemu liftingowi uda. Nagromadzenie płynu surowiczego obserwowano u pacjentów z wysokim ciśnieniem krwi. Zakażenia były częstsze u starszych pacjentów z niedoczynnością tarczycy oraz tych, którzy w tym samym czasie przeszli liposukcję oraz lifting uda.

Dzięki zwiększonemu wykorzystaniu chirurgii bariatrycznej, gwałtownie wzrosła liczba pacjentów poddających się operacjom modelującym ciało po znacznej utracie wagi. Lifting ud przynosi funkcjonalne i kosmetyczne korzyści dla pacjentów, jednak obawy dotyczące powikłań pooperacyjnych mogą wpłynąć na decyzje pacjentów.

Najnowsze badania wykazały wysoki ogólny wskaźnik powikłań, zwłaszcza po bardziej rozległych zabiegach. Jednakże, podobnie jak w tym badaniu okazało się, iż większość tych powikłań to stosunkowo niewielkie problemy z gojeniem ran, rozejście brzegów rany bez konieczności dodatkowych operacji. U pacjentów tych często występowały obrzęki, które w większości przypadków również znikały po jakimś czasie.

Powikłania ran w plastyce przyśrodkowej części ud w większości są niewielkie i mogą być leczone bezoperacyjnie. Kandydatami do operacji powinny być osoby w dobrym stanie ogólnym. Czynniki jak: wiek, niedoczynność tarczycy, nadciśnienie i zabieg liposukcji, lub niektóre przyjmowane przez chorego leki mogą mieć istotny wpływ na gojenie się ran pooperacyjnych, co z kolei wpływa na bezpieczeństwo i ostateczny wynik operacji korekcyjnej.

Autorzy badania: Gusenoff, Jeffrey A. M.D.; Coon, Devin M.D.; Nayar, Harry M.D., M.B.E.; Kling, Russell E. B.A.; Rubin, J. Peter M.D.

Źrodło: Journal of the American Society Plastic Surgeons, Stycz. 2014